Kim byli mocarze?
Mocarze („upadli olbrzymi”) byli potomkami wywodzącymi się z połączenia synów bożych i córek ludzkich z 1 Księgi Mojżeszowej 6.1-4. Istnieje wiele dyskusji odnośnie „synów bożych.” Według nas „synami bożymi” były upadłe anioły (demony), które łączyły się z kobietami i/ albo zawładnęli mężczyznami, którzy później łączyli się z kobietami. Gdy się łączyli i rozmnażali powstawało potomstwo „mocarzy, którzy z dawien dawna byli sławni” (1 Księga Mojżeszowa 6.4).
Dlaczego demony uczyniły taką rzecz? Biblia nie podaje nam dokładnej odpowiedzi. Demony są złymi, zepsutymi istotami, zatem nic co czynią nie powinno nas dziwić. Jeśli chodzi o szerszy kontekst ich poczynań, to najlepszym wytłumaczeniem wydaje się to, że demony próbowały skazić linię pochodzenia ludzkiego, aby udaremnić przyjście Mesjasza, Jezusa Chrystusa. Bóg złożył obietnicę, że Mesjasz będzie pochodził z linii Ewy (1 Księga Mojżeszowa 3.15) i zmiażdży głowę bestii, szatanowi. Zatem, demony przypuszczalnie pragnęły zapobiec temu, poprzez skażenie linii ludzkiej, próbując przeszkodzić w narodzeniu się bezgrzesznego Mesjasza. Aczkolwiek to również nie jest dokładną odpowiedzią biblijną, ale prawdopodobnym stwierdzeniem, któremu nauczanie Biblii nie przeczy.
Kim byli mocarze? Na podstawie legend hebrajskich i innych (Księga Henocha i inne piśmiennictwo poza bliblijne), wiemy że istniał rodzaj mocarzy i super bohaterów, którzy czynili zło. Ich wielkość i siły zapewne pochodziły z pomieszania się demonicznego „DNA” z genetyką rodzaju ludzkiego. Biblia mówi o nich jedynie to, że byli „mocarzami, którzy z dawien dawna byli znani” (1 Księga Mojżeszowa 6.4). Mocarze nie byli obcymi, lecz powstali z rozmnożenia się synów bożych z córkami ludzkimi (1 Księga Mojżeszowa 6.1-4).
Co stało się z mocarzami? Jednym z głównych powodów wielkiej powodzi za czasów Noego byli mocarze. Zaraz po tym, jak Biblia wspomina o mocarzach, dowiadujemy się że: „Gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe, żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim. I rzekł Pan: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydlęcia, aż do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem” (1 Księga Mojżeszowa 6.5-7). Dlatego Bóg zesłał powódź zalewając całą powierzchnię ziemi, pozbawiając życia wszystkich i wszystkiego (także mocarzy) z wyjątkiem Noego i jego rodziny oraz zwierząt zabranych do arki (1 Księga Mojżeszowa 6.11-22).
Czy istnieli mocarze po potopie? 1 Księga Mojżeszowa 6.4 mówi nam, „A w owych czasach, również i potem, gdy synowie boży obcowali z córkami ludzkimi, byli na ziemi olbrzymi...” Zatem wydaje się, że demony powtarzały swój grzech, również po potopie. Aczkolwiek po potopie zdarzało się to dużo rzadziej. Gdy Izraelici udali się na przeszpiegi do ziemi Kanaan, donieśli Mojżeszowi, że „Widzieliśmy tam też olbrzymów, synów Anaka, z rodu olbrzymów, i wydawaliśmy się sobie w porównaniu z nimi jak szarańcza, i takimi też byliśmy w ich oczach” (4 Księga Mojżeszowa 13.33). Fragment ten nie mówi dokładnie, czy mocarze faktycznie tam byli, a raczej to że szpiegom wydawało się że widzieli mocarzy. Zatem bardziej prawdopodobne jest to, że szpiedzy widząc wielkich ludzi zamieszkujących ziemię Kanaan, pomyśleli że są to zapewne mocarze. Możliwe jest również to, że po potopie demony nadal łączyły się z kobietami, płodząc więcej mocarzy. W każdym z przypadków, owi „olbrzymi” zostali zniszczeni podczas inwazji Izraelitów na ziemię Kanaan (Księga Jozuego 11.21-22) i późniejszej historii (5 Księga Mojżeszowa 3.11; 1 Księga Samuela rozdział 17).
Co sprawia, że demony nie płodzą już dzisiaj mocarzy? Wydaje się, że Bóg zakończył łączenie się demonów z córkami ludzkimi, poprzez wrzucenie wszystkich demonów które dopuściły się takich grzechów do otchłani. Św. Juda w wersecie 6 mówi nam, „Aniołów zaś, którzy nie zachowali zakreślonego dla nich okręgu, lecz opuścili własne mieszkanie, trzyma w wiecznych pętach w ciemnicy na wielki dzień sądu.” Oczywiście, nie wszystkie demony są dzisiaj „uwięzione”, dlatego musiała istnieć grupa demonów która dopuściła się innych żałosnych grzechów, poza tymi wcześniejszymi. Przypuszczalnie, demony które łączyły się z córkami ludzkimi są właśnie tymi, „którzy są trzymani w wiecznych pętach.” Zatem powstrzymuje to inne demony przed chęcią popełnienia takich czynów.
----------
Wersja Angielska:
Who / what were the Nephilim?
Answer: The Nephilim (“fallen ones, giants”) were the offspring of sexual relationships between the sons of God and daughters of men in Genesis 6:1–4. There is much debate as to the identity of the “sons of God.” It is our opinion that the “sons of God” were fallen angels (demons) who mated with human females or possessed human males who then mated with human females. These unions resulted in offspring, the Nephilim, who were “heroes of old, men of renown” (Genesis 6:4).
Why would the demons do such a thing? The Bible does not specifically give us the answer. Demons are evil, twisted beings—so nothing they do should surprise us. As to a distinct motivation, one speculation is that the demons were attempting to pollute the human bloodline in order to prevent the coming of the Messiah. God had promised that the Messiah would one day crush the head of the serpent, Satan (Genesis 3:15). The demons in Genesis 6 were possibly attempting to prevent the crushing of the serpent and make it impossible for a sinless “seed of the woman” to be born. Again, this is not a specifically biblical answer, but it is biblically plausible.
What were the Nephilim? According to Hebraic and other legends (the Book of Enoch and other non-biblical writings), they were a race of giants and super-heroes who did acts of great evil. Their great size and power likely came from the mixture of demonic “DNA” with human genetics. According to the movie Noah, starring Russell Crowe (reviewed by us here), the Nephilim were fallen angels encased in rock. All that the Bible directly says about them is that they were “heroes of old, men of renown” (Genesis 6:4). The Nephilim were not aliens, angels, “Watchers,” or rock monsters; they were literal, physical beings produced from the union of the sons of God and the daughters of men (Genesis 6:1–4).
What happened to the Nephilim? The Nephilim were one of the primary reasons for the great flood in Noah’s time. Immediately after the mention of Nephilim, God’s Word says, “The LORD saw how great man’s wickedness on the earth had become, and that every inclination of the thoughts of his heart was only evil all the time. The LORD was grieved that he had made man on the earth, and his heart was filled with pain. So the LORD said, ‘I will wipe mankind, whom I have created, from the face of the earth—men and animals, and creatures that move along the ground, and birds of the air—for I am grieved that I have made them’” (Genesis 6:5–7). God proceeded to flood the entire earth, killing everyone and everything other than Noah, his family, and the animals on the ark. All else perished, including the Nephilim (Genesis 6:11–22).
Were there Nephilim after the flood? Genesis 6:4 tells us, “The Nephilim were on the earth in those days—and also afterward.” It seems that the demons repeated their sin sometime after the flood as well. However, it likely took place to a much lesser extent than it did prior to the flood. When the Israelites spied out the land of Canaan, they reported back to Moses: “We saw the Nephilim there (the descendants of Anak come from the Nephilim). We seemed like grasshoppers in our own eyes, and we looked the same to them” (Numbers 13:33). This passage does not say the Nephilim were genuinely there, only that the spies thought they saw the Nephilim. It is more likely that the spies witnessed very large people in Canaan and in their fear believed them to be the Nephilim. Or it is possible that after the flood the demons again mated with human females, producing more Nephilim. It is even possible that some traits of the Nephilim were passed on through the heredity of one of Noah’s daughters-in-law. Whatever the case, these “giants” were destroyed by the Israelites during their invasion of Canaan (Joshua 11:21–22) and later in their history (Deuteronomy 3:11; 1 Samuel 17).
What prevents the demons from producing more Nephilim today? It seems that God put an end to demons mating with humans by placing all the demons who committed such an act in isolation. Jude verse 6 tells us, “The angels who did not keep their positions of authority but abandoned their own home—these he has kept in darkness, bound with everlasting chains for judgment on the great Day.” Obviously, not all demons are in “prison” today, so there must have been a group of demons who committed further grievous sin beyond the original fall. Presumably, the demons who mated with human females are the ones who are “bound with everlasting chains.” This would prevent any more demons from attempting such sin.
Mocarze („upadli olbrzymi”) byli potomkami wywodzącymi się z połączenia synów bożych i córek ludzkich z 1 Księgi Mojżeszowej 6.1-4. Istnieje wiele dyskusji odnośnie „synów bożych.” Według nas „synami bożymi” były upadłe anioły (demony), które łączyły się z kobietami i/ albo zawładnęli mężczyznami, którzy później łączyli się z kobietami. Gdy się łączyli i rozmnażali powstawało potomstwo „mocarzy, którzy z dawien dawna byli sławni” (1 Księga Mojżeszowa 6.4).
Dlaczego demony uczyniły taką rzecz? Biblia nie podaje nam dokładnej odpowiedzi. Demony są złymi, zepsutymi istotami, zatem nic co czynią nie powinno nas dziwić. Jeśli chodzi o szerszy kontekst ich poczynań, to najlepszym wytłumaczeniem wydaje się to, że demony próbowały skazić linię pochodzenia ludzkiego, aby udaremnić przyjście Mesjasza, Jezusa Chrystusa. Bóg złożył obietnicę, że Mesjasz będzie pochodził z linii Ewy (1 Księga Mojżeszowa 3.15) i zmiażdży głowę bestii, szatanowi. Zatem, demony przypuszczalnie pragnęły zapobiec temu, poprzez skażenie linii ludzkiej, próbując przeszkodzić w narodzeniu się bezgrzesznego Mesjasza. Aczkolwiek to również nie jest dokładną odpowiedzią biblijną, ale prawdopodobnym stwierdzeniem, któremu nauczanie Biblii nie przeczy.
Kim byli mocarze? Na podstawie legend hebrajskich i innych (Księga Henocha i inne piśmiennictwo poza bliblijne), wiemy że istniał rodzaj mocarzy i super bohaterów, którzy czynili zło. Ich wielkość i siły zapewne pochodziły z pomieszania się demonicznego „DNA” z genetyką rodzaju ludzkiego. Biblia mówi o nich jedynie to, że byli „mocarzami, którzy z dawien dawna byli znani” (1 Księga Mojżeszowa 6.4). Mocarze nie byli obcymi, lecz powstali z rozmnożenia się synów bożych z córkami ludzkimi (1 Księga Mojżeszowa 6.1-4).
Co stało się z mocarzami? Jednym z głównych powodów wielkiej powodzi za czasów Noego byli mocarze. Zaraz po tym, jak Biblia wspomina o mocarzach, dowiadujemy się że: „Gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe, żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim. I rzekł Pan: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydlęcia, aż do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem” (1 Księga Mojżeszowa 6.5-7). Dlatego Bóg zesłał powódź zalewając całą powierzchnię ziemi, pozbawiając życia wszystkich i wszystkiego (także mocarzy) z wyjątkiem Noego i jego rodziny oraz zwierząt zabranych do arki (1 Księga Mojżeszowa 6.11-22).
Czy istnieli mocarze po potopie? 1 Księga Mojżeszowa 6.4 mówi nam, „A w owych czasach, również i potem, gdy synowie boży obcowali z córkami ludzkimi, byli na ziemi olbrzymi...” Zatem wydaje się, że demony powtarzały swój grzech, również po potopie. Aczkolwiek po potopie zdarzało się to dużo rzadziej. Gdy Izraelici udali się na przeszpiegi do ziemi Kanaan, donieśli Mojżeszowi, że „Widzieliśmy tam też olbrzymów, synów Anaka, z rodu olbrzymów, i wydawaliśmy się sobie w porównaniu z nimi jak szarańcza, i takimi też byliśmy w ich oczach” (4 Księga Mojżeszowa 13.33). Fragment ten nie mówi dokładnie, czy mocarze faktycznie tam byli, a raczej to że szpiegom wydawało się że widzieli mocarzy. Zatem bardziej prawdopodobne jest to, że szpiedzy widząc wielkich ludzi zamieszkujących ziemię Kanaan, pomyśleli że są to zapewne mocarze. Możliwe jest również to, że po potopie demony nadal łączyły się z kobietami, płodząc więcej mocarzy. W każdym z przypadków, owi „olbrzymi” zostali zniszczeni podczas inwazji Izraelitów na ziemię Kanaan (Księga Jozuego 11.21-22) i późniejszej historii (5 Księga Mojżeszowa 3.11; 1 Księga Samuela rozdział 17).
Co sprawia, że demony nie płodzą już dzisiaj mocarzy? Wydaje się, że Bóg zakończył łączenie się demonów z córkami ludzkimi, poprzez wrzucenie wszystkich demonów które dopuściły się takich grzechów do otchłani. Św. Juda w wersecie 6 mówi nam, „Aniołów zaś, którzy nie zachowali zakreślonego dla nich okręgu, lecz opuścili własne mieszkanie, trzyma w wiecznych pętach w ciemnicy na wielki dzień sądu.” Oczywiście, nie wszystkie demony są dzisiaj „uwięzione”, dlatego musiała istnieć grupa demonów która dopuściła się innych żałosnych grzechów, poza tymi wcześniejszymi. Przypuszczalnie, demony które łączyły się z córkami ludzkimi są właśnie tymi, „którzy są trzymani w wiecznych pętach.” Zatem powstrzymuje to inne demony przed chęcią popełnienia takich czynów.
----------
Wersja Angielska:
Who / what were the Nephilim?
Answer: The Nephilim (“fallen ones, giants”) were the offspring of sexual relationships between the sons of God and daughters of men in Genesis 6:1–4. There is much debate as to the identity of the “sons of God.” It is our opinion that the “sons of God” were fallen angels (demons) who mated with human females or possessed human males who then mated with human females. These unions resulted in offspring, the Nephilim, who were “heroes of old, men of renown” (Genesis 6:4).
Why would the demons do such a thing? The Bible does not specifically give us the answer. Demons are evil, twisted beings—so nothing they do should surprise us. As to a distinct motivation, one speculation is that the demons were attempting to pollute the human bloodline in order to prevent the coming of the Messiah. God had promised that the Messiah would one day crush the head of the serpent, Satan (Genesis 3:15). The demons in Genesis 6 were possibly attempting to prevent the crushing of the serpent and make it impossible for a sinless “seed of the woman” to be born. Again, this is not a specifically biblical answer, but it is biblically plausible.
What were the Nephilim? According to Hebraic and other legends (the Book of Enoch and other non-biblical writings), they were a race of giants and super-heroes who did acts of great evil. Their great size and power likely came from the mixture of demonic “DNA” with human genetics. According to the movie Noah, starring Russell Crowe (reviewed by us here), the Nephilim were fallen angels encased in rock. All that the Bible directly says about them is that they were “heroes of old, men of renown” (Genesis 6:4). The Nephilim were not aliens, angels, “Watchers,” or rock monsters; they were literal, physical beings produced from the union of the sons of God and the daughters of men (Genesis 6:1–4).
What happened to the Nephilim? The Nephilim were one of the primary reasons for the great flood in Noah’s time. Immediately after the mention of Nephilim, God’s Word says, “The LORD saw how great man’s wickedness on the earth had become, and that every inclination of the thoughts of his heart was only evil all the time. The LORD was grieved that he had made man on the earth, and his heart was filled with pain. So the LORD said, ‘I will wipe mankind, whom I have created, from the face of the earth—men and animals, and creatures that move along the ground, and birds of the air—for I am grieved that I have made them’” (Genesis 6:5–7). God proceeded to flood the entire earth, killing everyone and everything other than Noah, his family, and the animals on the ark. All else perished, including the Nephilim (Genesis 6:11–22).
Were there Nephilim after the flood? Genesis 6:4 tells us, “The Nephilim were on the earth in those days—and also afterward.” It seems that the demons repeated their sin sometime after the flood as well. However, it likely took place to a much lesser extent than it did prior to the flood. When the Israelites spied out the land of Canaan, they reported back to Moses: “We saw the Nephilim there (the descendants of Anak come from the Nephilim). We seemed like grasshoppers in our own eyes, and we looked the same to them” (Numbers 13:33). This passage does not say the Nephilim were genuinely there, only that the spies thought they saw the Nephilim. It is more likely that the spies witnessed very large people in Canaan and in their fear believed them to be the Nephilim. Or it is possible that after the flood the demons again mated with human females, producing more Nephilim. It is even possible that some traits of the Nephilim were passed on through the heredity of one of Noah’s daughters-in-law. Whatever the case, these “giants” were destroyed by the Israelites during their invasion of Canaan (Joshua 11:21–22) and later in their history (Deuteronomy 3:11; 1 Samuel 17).
What prevents the demons from producing more Nephilim today? It seems that God put an end to demons mating with humans by placing all the demons who committed such an act in isolation. Jude verse 6 tells us, “The angels who did not keep their positions of authority but abandoned their own home—these he has kept in darkness, bound with everlasting chains for judgment on the great Day.” Obviously, not all demons are in “prison” today, so there must have been a group of demons who committed further grievous sin beyond the original fall. Presumably, the demons who mated with human females are the ones who are “bound with everlasting chains.” This would prevent any more demons from attempting such sin.
