Czy demony nadal działają w świecie?
Co mają wspólnego ze sobą duchy, straszenie, seanse spirytystyczne, stawianie kart Tarota, tabliczka Ouija czy kule kryształowe? Fascynują wielu ludzi, ponieważ wydaje się, że dają przystęp do rzeczy nieznanych w tym świecie, wykraczających niejako poza nasze fizyczne istnienie. Dla wielu są zupełnie niewinne i nieszkodliwe.
Wielu ludzi, którzy zajmują się tymi tematami bez znajomości biblijnego nauczania wierzy, że duchy są duszami ludzi zmarłych, którzy z jakiegoś powodu, nie przedostali się do „następnego etapu.” Zgodnie z tym w co wierzą, istnieją trzy rodzaje zjaw: 1) zjawy istniejące (bez jakiejkolwiek zależności z innymi duchami); 2) zjawy postaci ludzkich, które są albo dobre albo złośliwe (ale nie są złem). Takie duchy próbują po prostu zwrócić uwagę ludzi, lub trochę ponarzekać, ale w żadnym wypadku nie ranią ludzi; 3) współdziałanie z duchami nie pochodzącymi od ludzi lub demonami. Te istoty mogą przybierać postać ludzi, są szkodliwe i niebezpieczne.
Gdy czytamy o duchach i zjawach ze źródeł pozabiblijnych, to powinniśmy pamiętać, że tylko dlatego że jakiś autor może odnosić się do Biblii lub postaci biblijnych (takich jak archanioł Michał), to nie oznacza, że zgłębił ten temat zgodnie z Pismem Świętym. Jeśli informacje pochodzące od autora nie pochodzą z żadnego wiarygodnego źródła, to czytelnik powinien zadać sobie pytanie: Skąd autor wie, że jego poglądy są słuszne? Skąd pochodzi jego pewność? Na przykład, skąd autor wie, że duchy potrafią przybierać postać ludzką? Ostatecznie, ci, którzy wypowiadają takie poglądy pomijając biblijne nauczanie, muszą opierać swoje poznanie na własnych przemyśleniach, na przemyśleniach innych ludzi i/lub doświadczeniach z przeszłości. Bazując jednak na własnych domysłach, że demony są zwodnicze i mogą przybierać postać ludzką, możemy uznać, że przecież samo doświadczenie może być zwodnicze! Jeśli ktoś chce mieć właściwe poznanie tego tematu, musi odnieść się do źródła, które okazało się być słuszne w 100%- do Słowa Bożego, Biblii. Spójrzmy zatem co Biblia ma nam do powiedzenia na ten temat.
1. Biblia nigdzie nie mówi o zjawach/upiorach. Naucza raczej, że po śmierci duch umarłej osoby udaje się do jednego z dwóch miejsc. Jeśli osoba zaufała Jezusowi Chrystusowi w kwestii swojego zbawienia, to jej duch zabrany jest do wiecznej obecności z Panem w niebie (Filipian 1.21-23; 2 Koryntian 5.8). Później przy zmartwychwstaniu połączy się z ciałem (1 Tesaloniczan 4.13-18). Jeśli osoba nie wierzyła w Jezusa Chrystusa, to jej duch zostanie zabrany do miejsca wiecznego cierpienia, nazwanego piekłem (Ew. Łukasza 16.23-24).
Bez względu jednak na to, czy ktoś jest osobą wierzącą czy też nie, po śmierci nie ma powrotu na ziemię, aby komunikować się czy wpływać na świat ludzi żyjących, nawet jeśli jakaś osoba miałaby ostrzec przed nadchodzącym sądem (Ew. Łukasza 16.27-31). Istnieją tylko dwa przykłady w których zmarli mieli kontakt ze światem żyjących. Pierwsza dotyczy sytuacji w której król Izraela- Saul próbował skontaktować się z prorokiem Samuelem poprzez medium. Bóg wyznaczył odpowiedni czas na to, by Samuel przekazał Saulowi wiadomość o sądzie, jaki przyjdzie na niego za jego nieposłuszeństwo (1 Księga Samuela 28.6-19). Drugi przypadek dotyczy sytuacji, gdy Mojżesz i Eliasz rozmawiają z Jezusem na górze przemienienia, o czym czytamy w Ew. Mateusza 17.1-8. Pojawienie się Mojżesza i Eliasza nie jest jednak przykładem kontaktowania się z duchami.
2. Pismo Święte bardzo często mówi o aniołach, które poruszają się niezauważone (Księga Daniela 10.1-21). Te anioły nawiązują czasem pewną interakcję z ludźmi. Złe duchy, demony mogą owładnąć ludzi, zamieszkać w nich i zawładnąć nimi (zobacz na przykład Ew. Marka 5.1-20). Cztery ewangelie i Dzieje Apostolskie przedstawiają kilka przykładów opętania przez demony oraz sytuacje w których pojawiały się dobre anioły po to, by pomóc ludziom wierzącym. Anioły, zarówno te dobre jak i złe, mogą spowodować że wydarzy się coś nadzwyczajnego (Księga Joba 1-2; Księga Objawienia 7.1; 8.5; 15.1; 16).
3. Pismo Święte pokazuje, że demony mają poznanie rzeczy o jakich ludzie nie są świadomi (Dzieje Apostolskie 16.16-18; Ew. Łukasza 4.41). Ze względu na to, że te złe anioły istnieją od dłuższego czasu, toteż poznały już rzeczy, których ludzie nie poznali, ze względu na to, że żyją na ziemi krótki czas. A ponieważ szatan ma ciągły dostęp do Boga (Księga Joba 1-2), to możemy przypuszczać, że również demony mogą być dopuszczone do poznania konkretnych faktów na temat przyszłości.
4. Pismo Święte mówi, że szatan jest ojcem kłamstwa i zwodzicielem (Ew. Jana 8.44; 2 Tesaloniczan 2.9) i sam przedstawia się jako „anioł światła.” Ci, którzy za nim podążają czynią podobne, zwodnicze rzeczy (2 Koryntian 11.13-15).
5. Szatan i demony mają wielką moc (w porównaniu z ludźmi). Nawet Michał, archanioł pokłada ufność jedynie w Bogu, gdy rozprawia się z szatanem (Juda 1.9). Ale moc szatana jest niczym w porównaniu z potęgą Bożą (Dzieje Apostolskie 19.11-12; Ew. Marka 5.1-20), a Bóg jest w stanie wykorzystać zło, jakie knuje szatan, by wypełnić dobry cel (1 Koryntian 5.5; 2 Koryntian 12.7).
6. Bóg nakazuje nam, abyśmy nie mieli nic wspólnego z okultyzmem, czczeniem zła, czy angażowaniem się w świat złych duchów. Dotyczy to zatem wykorzystania medium, seansów spirystycznych, tablic Ouija, horoskopów, kart Tarota, wywoływania duchów itp. Bóg nazywa te praktyki obrzydliwością (2 Księga Mojżeszowa 18.9-12; Księga Izajasza 8.19-20; Galacjan 5.20; Księga Objawienia 21.8), a ci, którzy się tym zajmują sprowadzają na siebie różne problemy (Dzieje Apostolskie 19.13-16).
7. Wierzący w Efezie pokazali wspaniały przykład jak mamy postępować z przedmiotami okultystycznymi (książkami, muzyką, biżuterią, grami itp.). Wyznawali, że są zaangażowani w tego rodzaju rzeczy i uznawali je za grzech publicznie paląc wszystko, co było z tym związane (Dzieje Apostolskie 19.17-19).
8. Uwolnienie od wpływu szatana można osiągnąć poprzez Boże zbawienie (ratunek). Zbawienie pochodzi dzięki zaufaniu słowom Jezusa Chrystusa (Dzieje Apostolskie 19.18; 26.16-18). Próby uwolnienia się od wpływów demonicznych bez Bożego ratunku nie jest możliwe. Jezus ostrzegał, aby serce człowieka nie oddalało się od obecności Ducha Świętego: takie serce jest pustym miejscem, gotowym na przyjęcie jeszcze więcej gorszych demonów (Ew. Łukasza 11.24-26). W momencie gdy osoba przychodzi do Chrystusa po przebaczenie, Duch Święty wstępuje by zamieszkać i przebywać w człowieku wierzącym aż do dnia pełnego odkupienia (Efezjan 4.30).
Niektóre z ponadnaturalnych działań mogą być przypisane szarlatanom. Wydaje się, że najlepszym wytłumaczeniem innych świadectw o duchach i zjawach jest wskazanie na dzieło demonów. Demony te mogą czasem nie ujawnić swojej natury, a innym razem zwieść, podając się za nieobecne duchy ludzkie. Takie zwiedzenie prowadzi do jeszcze większych kłamstw i zagubienia.
Bóg stwierdza, że głupotą jest łączenie się z umarłymi w imieniu żyjących. Słowo Boże jest źródłem naszej mądrości. Wierzący w Jezusa Chrystusa nie mogą być zaangażowani w praktyki okultystyczne. Duch świata istnieje naprawdę, ale chrześcijanie nie muszą się go bać (1 Jana 4.4).
Wersja Angielska:
Ghosts, hauntings, séances, tarot cards, Ouija boards, crystal balls—what do they have in common? They are fascinating to many people because they seem to offer insight into an unknown world that lies beyond the limits of our physical existence. And, to many, such things seem innocent and harmless.
Many who approach these subjects from non-biblical perspectives believe that ghosts are the spirits of dead people who, for whatever reason, have not gone on to the “next stage.” According to those who believe in ghosts, there are three different kinds of hauntings: (1) residual hauntings (likened to video playbacks with no actual interaction with any spirits). (2) Hauntings by human spirits, whose natures are a combination of good and bad (but not evil). Such spirits may simply want to get a person’s attention; others may be pranksters, but, in either case, they do not truly harm people. (3) Interaction with non-human spirits or demons. These entities can masquerade as human spirits, but they are harmful and dangerous.
When reading about ghosts and hauntings from non-biblical sources, remember that, just because an author may refer to the Bible or to Bible characters (such as Michael the archangel), it does not mean he approaches the subject from a biblical perspective. When no authority is given for an author’s information, the reader has to ask himself, “How does he/she know this to be so? What is his/her authority?” For example, how does an author know that demons masquerade as human spirits? Ultimately, those who address such subjects from non-biblical sources must base their understanding on their own thoughts, the thoughts of others, and/or the experiences of the past. However, based on their own admission that demons are deceiving and can imitate benevolent human spirits, experiences can be deceiving! If one is to have a right understanding on this subject, he must go to a source that has shown itself to be accurate 100 percent of the time—God’s Word, the Bible. Let’s take a look at what the Bible has to say about such things.
1. The Bible never speaks of hauntings. Rather, it teaches that when a person dies, the spirit of that person goes to one of two places. If the person is a believer in Jesus Christ, his spirit is ushered into the presence of the Lord in heaven (Philippians 1:21-23; 2 Corinthians 5:8). Later, he will be reunited with his body at the resurrection (1 Thessalonians 4:13-18). If the person is not a believer in Christ, his spirit is put in a place of torment called hell (Luke 16:23-24).
Whether a person is a believer or an unbeliever, there is no returning to our world to communicate or interact with people, even for the purpose of warning people to flee from the judgment to come (Luke 16:27-31). There are only two recorded incidents in which a dead person interacted with the living. The first is when King Saul of Israel tried contacting the deceased prophet Samuel through a medium. God allowed Samuel to be disturbed long enough to pronounce judgment upon Saul for his repeated disobedience (1 Samuel 28:6-19). The second incident is when Moses and Elijah interacted with Jesus when he was transfigured in Matthew 17:1-8. There was nothing “ghostly” about the appearance of Moses and Elijah, however.
2. Scripture speaks repeatedly of angels moving about unseen (Daniel 10:1-21). Sometimes, these angels have interaction with living people. Evil spirits, or demons, can actually possess people, dwelling within them and controlling them (see Mark 5:1-20, for example). The four Gospels and the Book of Acts record several instances of demon possession and of good angels appearing to and aiding believers. Angels, both good and bad, can cause supernatural phenomena to occur (Job 1–2; Revelation 7:1; 8:5; 15:1;16).
3. Scripture shows that demons know things of which people are unaware (Acts 16:16-18; Luke 4:41). Because these evil angels have been around a long time, they would naturally know things that those living limited life spans would not. Because Satan currently has access to God’s presence (Job 1–2), demons might also be allowed to know some specifics about the future, but this is speculation.
4. Scripture says Satan is the father of lies and a deceiver (John 8:44; 2 Thessalonians 2:9) and that he disguises himself as an “angel of light.” Those who follow him, human or otherwise, practice the same deceit (2 Corinthians 11:13-15).
5. Satan and demons have great power (compared to humans). Even Michael the archangel trusts only God’s power when dealing with Satan (Jude 1:9). But Satan’s power is nothing compared to God’s (Acts 19:11-12; Mark 5:1-20), and God is able to use Satan’s evil intent to bring about His good purposes (1 Corinthians 5:5; 2 Corinthians 12:7).
6. God commands us to have nothing to do with the occult, devil worship, or the unclean spirit world. This would include the use of mediums, séances, Ouija boards, horoscopes, tarot cards, channeling, etc. God considers these practices an abomination (Deuteronomy 18:9-12; Isaiah 8:19-20; Galatians 5:20; Revelation 21:8), and those who involve themselves in such things invite disaster (Acts 19:13-16).
7. The Ephesian believers set an example in dealing with occult items (books, music, jewelry, games, etc.). They confessed their involvement with such as sin and burned the items publicly (Acts 19:17-19).
8. Release from Satan’s power is achieved through God’s salvation. Salvation comes through believing in the gospel of Jesus Christ (Acts 19:18; 26:16-18). Attempts to disentangle oneself from demonic involvement without salvation are futile. Jesus warned of a heart devoid of the Holy Spirit’s presence: such a heart is merely an empty dwelling place ready for even worse demons to inhabit (Luke 11:24-26). But when a person comes to Christ for the forgiveness of sin, the Holy Spirit comes to abide until the day of redemption (Ephesians 4:30).
Some paranormal activity can be attributed to the work of charlatans. It would seem best to understand other reports of ghosts and hauntings as the work of demons. Sometimes these demons may make no attempt to conceal their nature, and at other times they may use deception, appearing as disembodied human spirits. Such deception leads to more lies and confusion.
God states it is foolish to consult the dead on behalf of the living. Rather, He says, “To the law and to the testimony!” (Isaiah 8:19-20). The Word of God is our source of wisdom. Believers in Jesus Christ should not be involved in the occult. The spirit world is real, but Christians do not need to fear it (1 John 4:4).
Co mają wspólnego ze sobą duchy, straszenie, seanse spirytystyczne, stawianie kart Tarota, tabliczka Ouija czy kule kryształowe? Fascynują wielu ludzi, ponieważ wydaje się, że dają przystęp do rzeczy nieznanych w tym świecie, wykraczających niejako poza nasze fizyczne istnienie. Dla wielu są zupełnie niewinne i nieszkodliwe.
Wielu ludzi, którzy zajmują się tymi tematami bez znajomości biblijnego nauczania wierzy, że duchy są duszami ludzi zmarłych, którzy z jakiegoś powodu, nie przedostali się do „następnego etapu.” Zgodnie z tym w co wierzą, istnieją trzy rodzaje zjaw: 1) zjawy istniejące (bez jakiejkolwiek zależności z innymi duchami); 2) zjawy postaci ludzkich, które są albo dobre albo złośliwe (ale nie są złem). Takie duchy próbują po prostu zwrócić uwagę ludzi, lub trochę ponarzekać, ale w żadnym wypadku nie ranią ludzi; 3) współdziałanie z duchami nie pochodzącymi od ludzi lub demonami. Te istoty mogą przybierać postać ludzi, są szkodliwe i niebezpieczne.
Gdy czytamy o duchach i zjawach ze źródeł pozabiblijnych, to powinniśmy pamiętać, że tylko dlatego że jakiś autor może odnosić się do Biblii lub postaci biblijnych (takich jak archanioł Michał), to nie oznacza, że zgłębił ten temat zgodnie z Pismem Świętym. Jeśli informacje pochodzące od autora nie pochodzą z żadnego wiarygodnego źródła, to czytelnik powinien zadać sobie pytanie: Skąd autor wie, że jego poglądy są słuszne? Skąd pochodzi jego pewność? Na przykład, skąd autor wie, że duchy potrafią przybierać postać ludzką? Ostatecznie, ci, którzy wypowiadają takie poglądy pomijając biblijne nauczanie, muszą opierać swoje poznanie na własnych przemyśleniach, na przemyśleniach innych ludzi i/lub doświadczeniach z przeszłości. Bazując jednak na własnych domysłach, że demony są zwodnicze i mogą przybierać postać ludzką, możemy uznać, że przecież samo doświadczenie może być zwodnicze! Jeśli ktoś chce mieć właściwe poznanie tego tematu, musi odnieść się do źródła, które okazało się być słuszne w 100%- do Słowa Bożego, Biblii. Spójrzmy zatem co Biblia ma nam do powiedzenia na ten temat.
1. Biblia nigdzie nie mówi o zjawach/upiorach. Naucza raczej, że po śmierci duch umarłej osoby udaje się do jednego z dwóch miejsc. Jeśli osoba zaufała Jezusowi Chrystusowi w kwestii swojego zbawienia, to jej duch zabrany jest do wiecznej obecności z Panem w niebie (Filipian 1.21-23; 2 Koryntian 5.8). Później przy zmartwychwstaniu połączy się z ciałem (1 Tesaloniczan 4.13-18). Jeśli osoba nie wierzyła w Jezusa Chrystusa, to jej duch zostanie zabrany do miejsca wiecznego cierpienia, nazwanego piekłem (Ew. Łukasza 16.23-24).
Bez względu jednak na to, czy ktoś jest osobą wierzącą czy też nie, po śmierci nie ma powrotu na ziemię, aby komunikować się czy wpływać na świat ludzi żyjących, nawet jeśli jakaś osoba miałaby ostrzec przed nadchodzącym sądem (Ew. Łukasza 16.27-31). Istnieją tylko dwa przykłady w których zmarli mieli kontakt ze światem żyjących. Pierwsza dotyczy sytuacji w której król Izraela- Saul próbował skontaktować się z prorokiem Samuelem poprzez medium. Bóg wyznaczył odpowiedni czas na to, by Samuel przekazał Saulowi wiadomość o sądzie, jaki przyjdzie na niego za jego nieposłuszeństwo (1 Księga Samuela 28.6-19). Drugi przypadek dotyczy sytuacji, gdy Mojżesz i Eliasz rozmawiają z Jezusem na górze przemienienia, o czym czytamy w Ew. Mateusza 17.1-8. Pojawienie się Mojżesza i Eliasza nie jest jednak przykładem kontaktowania się z duchami.
2. Pismo Święte bardzo często mówi o aniołach, które poruszają się niezauważone (Księga Daniela 10.1-21). Te anioły nawiązują czasem pewną interakcję z ludźmi. Złe duchy, demony mogą owładnąć ludzi, zamieszkać w nich i zawładnąć nimi (zobacz na przykład Ew. Marka 5.1-20). Cztery ewangelie i Dzieje Apostolskie przedstawiają kilka przykładów opętania przez demony oraz sytuacje w których pojawiały się dobre anioły po to, by pomóc ludziom wierzącym. Anioły, zarówno te dobre jak i złe, mogą spowodować że wydarzy się coś nadzwyczajnego (Księga Joba 1-2; Księga Objawienia 7.1; 8.5; 15.1; 16).
3. Pismo Święte pokazuje, że demony mają poznanie rzeczy o jakich ludzie nie są świadomi (Dzieje Apostolskie 16.16-18; Ew. Łukasza 4.41). Ze względu na to, że te złe anioły istnieją od dłuższego czasu, toteż poznały już rzeczy, których ludzie nie poznali, ze względu na to, że żyją na ziemi krótki czas. A ponieważ szatan ma ciągły dostęp do Boga (Księga Joba 1-2), to możemy przypuszczać, że również demony mogą być dopuszczone do poznania konkretnych faktów na temat przyszłości.
4. Pismo Święte mówi, że szatan jest ojcem kłamstwa i zwodzicielem (Ew. Jana 8.44; 2 Tesaloniczan 2.9) i sam przedstawia się jako „anioł światła.” Ci, którzy za nim podążają czynią podobne, zwodnicze rzeczy (2 Koryntian 11.13-15).
5. Szatan i demony mają wielką moc (w porównaniu z ludźmi). Nawet Michał, archanioł pokłada ufność jedynie w Bogu, gdy rozprawia się z szatanem (Juda 1.9). Ale moc szatana jest niczym w porównaniu z potęgą Bożą (Dzieje Apostolskie 19.11-12; Ew. Marka 5.1-20), a Bóg jest w stanie wykorzystać zło, jakie knuje szatan, by wypełnić dobry cel (1 Koryntian 5.5; 2 Koryntian 12.7).
6. Bóg nakazuje nam, abyśmy nie mieli nic wspólnego z okultyzmem, czczeniem zła, czy angażowaniem się w świat złych duchów. Dotyczy to zatem wykorzystania medium, seansów spirystycznych, tablic Ouija, horoskopów, kart Tarota, wywoływania duchów itp. Bóg nazywa te praktyki obrzydliwością (2 Księga Mojżeszowa 18.9-12; Księga Izajasza 8.19-20; Galacjan 5.20; Księga Objawienia 21.8), a ci, którzy się tym zajmują sprowadzają na siebie różne problemy (Dzieje Apostolskie 19.13-16).
7. Wierzący w Efezie pokazali wspaniały przykład jak mamy postępować z przedmiotami okultystycznymi (książkami, muzyką, biżuterią, grami itp.). Wyznawali, że są zaangażowani w tego rodzaju rzeczy i uznawali je za grzech publicznie paląc wszystko, co było z tym związane (Dzieje Apostolskie 19.17-19).
8. Uwolnienie od wpływu szatana można osiągnąć poprzez Boże zbawienie (ratunek). Zbawienie pochodzi dzięki zaufaniu słowom Jezusa Chrystusa (Dzieje Apostolskie 19.18; 26.16-18). Próby uwolnienia się od wpływów demonicznych bez Bożego ratunku nie jest możliwe. Jezus ostrzegał, aby serce człowieka nie oddalało się od obecności Ducha Świętego: takie serce jest pustym miejscem, gotowym na przyjęcie jeszcze więcej gorszych demonów (Ew. Łukasza 11.24-26). W momencie gdy osoba przychodzi do Chrystusa po przebaczenie, Duch Święty wstępuje by zamieszkać i przebywać w człowieku wierzącym aż do dnia pełnego odkupienia (Efezjan 4.30).
Niektóre z ponadnaturalnych działań mogą być przypisane szarlatanom. Wydaje się, że najlepszym wytłumaczeniem innych świadectw o duchach i zjawach jest wskazanie na dzieło demonów. Demony te mogą czasem nie ujawnić swojej natury, a innym razem zwieść, podając się za nieobecne duchy ludzkie. Takie zwiedzenie prowadzi do jeszcze większych kłamstw i zagubienia.
Bóg stwierdza, że głupotą jest łączenie się z umarłymi w imieniu żyjących. Słowo Boże jest źródłem naszej mądrości. Wierzący w Jezusa Chrystusa nie mogą być zaangażowani w praktyki okultystyczne. Duch świata istnieje naprawdę, ale chrześcijanie nie muszą się go bać (1 Jana 4.4).
--------------------------------
Wersja Angielska:
Is there activity of demonic spirits in the world today?
Ghosts, hauntings, séances, tarot cards, Ouija boards, crystal balls—what do they have in common? They are fascinating to many people because they seem to offer insight into an unknown world that lies beyond the limits of our physical existence. And, to many, such things seem innocent and harmless.
Many who approach these subjects from non-biblical perspectives believe that ghosts are the spirits of dead people who, for whatever reason, have not gone on to the “next stage.” According to those who believe in ghosts, there are three different kinds of hauntings: (1) residual hauntings (likened to video playbacks with no actual interaction with any spirits). (2) Hauntings by human spirits, whose natures are a combination of good and bad (but not evil). Such spirits may simply want to get a person’s attention; others may be pranksters, but, in either case, they do not truly harm people. (3) Interaction with non-human spirits or demons. These entities can masquerade as human spirits, but they are harmful and dangerous.
When reading about ghosts and hauntings from non-biblical sources, remember that, just because an author may refer to the Bible or to Bible characters (such as Michael the archangel), it does not mean he approaches the subject from a biblical perspective. When no authority is given for an author’s information, the reader has to ask himself, “How does he/she know this to be so? What is his/her authority?” For example, how does an author know that demons masquerade as human spirits? Ultimately, those who address such subjects from non-biblical sources must base their understanding on their own thoughts, the thoughts of others, and/or the experiences of the past. However, based on their own admission that demons are deceiving and can imitate benevolent human spirits, experiences can be deceiving! If one is to have a right understanding on this subject, he must go to a source that has shown itself to be accurate 100 percent of the time—God’s Word, the Bible. Let’s take a look at what the Bible has to say about such things.
1. The Bible never speaks of hauntings. Rather, it teaches that when a person dies, the spirit of that person goes to one of two places. If the person is a believer in Jesus Christ, his spirit is ushered into the presence of the Lord in heaven (Philippians 1:21-23; 2 Corinthians 5:8). Later, he will be reunited with his body at the resurrection (1 Thessalonians 4:13-18). If the person is not a believer in Christ, his spirit is put in a place of torment called hell (Luke 16:23-24).
Whether a person is a believer or an unbeliever, there is no returning to our world to communicate or interact with people, even for the purpose of warning people to flee from the judgment to come (Luke 16:27-31). There are only two recorded incidents in which a dead person interacted with the living. The first is when King Saul of Israel tried contacting the deceased prophet Samuel through a medium. God allowed Samuel to be disturbed long enough to pronounce judgment upon Saul for his repeated disobedience (1 Samuel 28:6-19). The second incident is when Moses and Elijah interacted with Jesus when he was transfigured in Matthew 17:1-8. There was nothing “ghostly” about the appearance of Moses and Elijah, however.
2. Scripture speaks repeatedly of angels moving about unseen (Daniel 10:1-21). Sometimes, these angels have interaction with living people. Evil spirits, or demons, can actually possess people, dwelling within them and controlling them (see Mark 5:1-20, for example). The four Gospels and the Book of Acts record several instances of demon possession and of good angels appearing to and aiding believers. Angels, both good and bad, can cause supernatural phenomena to occur (Job 1–2; Revelation 7:1; 8:5; 15:1;16).
3. Scripture shows that demons know things of which people are unaware (Acts 16:16-18; Luke 4:41). Because these evil angels have been around a long time, they would naturally know things that those living limited life spans would not. Because Satan currently has access to God’s presence (Job 1–2), demons might also be allowed to know some specifics about the future, but this is speculation.
4. Scripture says Satan is the father of lies and a deceiver (John 8:44; 2 Thessalonians 2:9) and that he disguises himself as an “angel of light.” Those who follow him, human or otherwise, practice the same deceit (2 Corinthians 11:13-15).
5. Satan and demons have great power (compared to humans). Even Michael the archangel trusts only God’s power when dealing with Satan (Jude 1:9). But Satan’s power is nothing compared to God’s (Acts 19:11-12; Mark 5:1-20), and God is able to use Satan’s evil intent to bring about His good purposes (1 Corinthians 5:5; 2 Corinthians 12:7).
6. God commands us to have nothing to do with the occult, devil worship, or the unclean spirit world. This would include the use of mediums, séances, Ouija boards, horoscopes, tarot cards, channeling, etc. God considers these practices an abomination (Deuteronomy 18:9-12; Isaiah 8:19-20; Galatians 5:20; Revelation 21:8), and those who involve themselves in such things invite disaster (Acts 19:13-16).
7. The Ephesian believers set an example in dealing with occult items (books, music, jewelry, games, etc.). They confessed their involvement with such as sin and burned the items publicly (Acts 19:17-19).
8. Release from Satan’s power is achieved through God’s salvation. Salvation comes through believing in the gospel of Jesus Christ (Acts 19:18; 26:16-18). Attempts to disentangle oneself from demonic involvement without salvation are futile. Jesus warned of a heart devoid of the Holy Spirit’s presence: such a heart is merely an empty dwelling place ready for even worse demons to inhabit (Luke 11:24-26). But when a person comes to Christ for the forgiveness of sin, the Holy Spirit comes to abide until the day of redemption (Ephesians 4:30).
Some paranormal activity can be attributed to the work of charlatans. It would seem best to understand other reports of ghosts and hauntings as the work of demons. Sometimes these demons may make no attempt to conceal their nature, and at other times they may use deception, appearing as disembodied human spirits. Such deception leads to more lies and confusion.
God states it is foolish to consult the dead on behalf of the living. Rather, He says, “To the law and to the testimony!” (Isaiah 8:19-20). The Word of God is our source of wisdom. Believers in Jesus Christ should not be involved in the occult. The spirit world is real, but Christians do not need to fear it (1 John 4:4).
